Budynek, w którym znajduje się nasze biuro stoi przy ulicy Rydygiera w Warszawie. Jest jednym z ostatnich obiektów pozostałych po istniejącej tu jeszcze niedawno dzielnicy przemysłowej, która ustąpiła miejsca blokom mieszkalnym. Do przekształcenia wnętrza podeszliśmy z przekonaniem, że chcemy zachować jak najwięcej z jego historycznego, industrialnego charakteru przy zachowaniu wygody i wielofunkcyjności.
Pozbyliśmy się ścianek g-k dzielących przestrzeń na kilka mniejszych pokoi. Zamiast nich powiesiliśmy zasłonę z plandeki budowlanej. Pozwala ona szybko i łatwo zmieniać układ i przeznaczenie pomieszczenia, a jednocześnie nie blokuje dostępu światła do żadnego zakątka pracowni.
Odtworzyliśmy drzwi i zniszczone fragmenty stalowo-szklanej ściany oddzielającej biuro od sąsiedniej kooperatywy krawieckiej.
Wyeksponowaliśmy żeliwne skrzynki elektryczne, będące pamiątką po dawnej, industrialnej funkcji tego miejsca. Stały się częścią magazynowej ściany. Zbudowaliśmy ją z wielkiej, starej szafy, którą odnowiliśmy oraz przystosowaliśmy do naszych potrzeb i wymiarów pomieszczenia. Odzyskaliśmy ją z zamkniętej wbrew protestom mieszkańców i organizacji pozarządowych szkoły im. K. Hoffmanowej. Ta zabudowa ma więc, oprócz praktycznego, również sentymentalne i symboliczne znaczenie – jest przypomnieniem o ważnej w naszej pracy idei recyklingu.
Biurka, szafki, blaty stołów, krzesła i lampy pochodzą z recyklingu lub opuszczonych warszawskich budynków.
zdjęcia: Emilia Oksentowicz
